Anlaşılmaya başladığım an bırakacağım

Sınırları beyazla çizilmiş beyaz bir sahnenin ortasındayım,bir aşk şarkısı söylenmiş olmalı burda.Bir kadın yerde,bir mikrofon yarım kalmış ve bir orkestra,Pianistin gözyaşları ve geri vokaller geride kalmış epey,yetişememişler sınırlara...
Belki bir playback kadar yalan mikrofondan hala devam ettiğini sandığım bu tını,belkide
sofistike bir yalanın gerçeğe olan özlemine verilmiş bir ceza... Yada gerçekten gerçek,
ifadesi mümkün olmayan bir arzu ediş biçimi...
Bence sınırlarının farkedildiğinin farkına varan Aşk,Tanrının bi anlık dalgınlığından faydalanmış...
Bu şarkı yarım kalmamalıydı.